Οι μισοί και βάλε δρόμοι ονομάζονταν
«λεωφόροι» και η γειτονιά γύρω από την Πλατεία Αλεξάνδρας λεγόταν
Συνοικία Τσίλερ –τόσες ήταν οι επαύλεις που είχε σχεδιάσει εκεί ο
δαιμόνιος αρχιτέκτονας.
Ο Πειραιάς του 19ου και του 20ου αιώνα.
είναι
σχεδόν μια άλλη πόλη. Τόσο διαφορετική, που εκπλήσσεσαι όταν
αναγνωρίζεις έναν δρόμο, ένα σημείο, ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα
μεγαλοπρεπή κτίρια.
Στο λιμάνι αγκυροβολούσαν κυρίως ψαροκάικα. Η καθέλκυση μεγάλων πλοίων
ήταν κοινωνικό γεγονός, που συγκέντρωνε πλήθη κόσμου στις προβλήτες.
2 σχόλια:
Χαρά, ευχαριστούμε για την ατμόσφαιρα αυτού του άλλου Πειραιά που μας μετέφερες σήμερα. Προσωπικά...ζήλεψα
Ναι έχετε δίκιο.Κατά την γνώμη μου, οι συγκεκριμένες φωτογραφίες αποτελούν ιστορικά ντοκουμέντα για την όψη που είχε η πόλη μας λίγα μόλις χρόνια πριν.Παρόλα αυτά από τη μια πλευρά μπορούμε να δούμε την εξέλιξη όσον αφορά τα σιδηροδρομικά και οδικά δίκτυα και από την άλλη την τωρινή εικόνα του Πειραιά που δυστυχώς αποτελείται από πολυκατοικίες και μεγάλα κτίρια που τον χαρακτηρίζουν ως μια ακόμη ''τσιμεντούπολη''.Τουλάχιστον αυτό που όλοι σίγουρα θα αισθανθούν βλέποντας τις εικόνες είναι νοσταλγία για την αίγλη του παρελθόντος.
Δημοσίευση σχολίου