Charles Dickens: Ιστορία των δύο πόλεων

Ο Κάρολος Ντίκενς, ορθότερα Τσαρλς Ντίκενς (Charles Dickens, 7 Φεβρουαρίου 1812 - 9 Ιουνίου 1870) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος.Με αφορμή λοιπόν την γέννηση αυτού του σπουδαίου συγγραφέα της Βικτωριανής εποχής σας προτείνουμετο βιβλίο του :

Ιστοριά των δύο πόλεων :

Η πλοκή της "Ιστορίας δύο πόλεων" διαδραματίζεται ανάμεσα στο Λονδίνο και το Παρίσι μεταξύ 1775 και 1793, και περιστρέφεται γύρω από τις περιπέτειες μιας σειράς ανθρώπων, στιγματισμένων από ένοχα οικογενειακά μυστικά κι από άδικες κατηγορίες κατασκοπίας ή προδοσίας. Στην Αγγλία και Γαλλία, η πείνα έχει εξαθλιώσει τους απλούς χωρικούς, τη στιγμή που οι ευγενείς και οι βασιλιάδες νοιάζονται μόνο για την καλοπέρασή τους.. Η Γαλλική Επανάσταση δεν αργεί να ξεσπάσει και  ο εξεγερμένος λαός θα αγωνιστεί ώστε να ανατείλει μια νέα εποχή για ολόκληρη την ανθρωπότητα.Κεντρικοί χαρακτήρες του μυθιστορήματος είναι η νεαρή, μεγαλωμένη ως ορφανή στο Λονδίνο Λούσι Μανέτ, ο γιατρός πατέρας της που εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή της λίγο πριν συμπληρώσει τα 18 της χρόνια -όλα αυτά τα χρόνια ήταν έγκλειστος στις φυλακές της Βαστίλης, για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε-, ο σύζυγός της Τσαρλς Ντάρνι, Γάλλος αριστοκρατικής καταγωγής, αποστάτης της τάξης του και αυτοεξόριστος στην Αγγλία, κι ένας χαραμοφάης Βρετανός, ο δικηγόρος Σίντνεϊ Κάρτον, μάταια ερωτευμένος μαζί της. Παρακολουθώντας τους να διασχίζουν τη Μάγχη και να παρασύρονται αναπόφευκτα στη δίνη των πολιτικών γεγονότων που συγκλονίζουν τη Γαλλία και πλαισιώνοντάς τους με ένα πλήθος από δευτερεύοντα πρόσωπα, ο Ντίκενς αποτυπώνει τα αίτια της επανάστασης, αλλά και τις εκτροπές της, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην απληστία των αριστοκρατών, στην ανέχεια, τη φτώχεια, την οργή αλλά και τον φανατισμό του λαού, όπως και στη διαφθορά των συνειδήσεων και στη δίψα για αίμα που οδήγησαν την εξέγερση στην ανεξέλεγκτη βία.

• Η άποψή μας:

Το εγχείρημα του Ντίκενς να συνδυάσει την περιπέτεια ενός ζευγαριού και των φίλων τους με τη Γαλλική Επανάσταση του 1789 είναι πολύ φιλόδοξο διότι πετυχαίνει  με μια ιστορία να συγκινεί και προβληματίζει. Μέσα απο το βιβλίο του, ο συγγραφέας υφαίνει έναν ιστό, με εύλογα εγκλήματα και θυσίες, ισοζυγιάζει τη γαλλική επανάσταση, περιγράφει τη φρίκη και τις αγριότητες που δημιουργούνται και από τις δύο πλευρ.έςΟ (διαχρονικός και πάντα επίκαιρος) Ντίκενς, μέσα από τα βιβλία του, προσπαθεί πάντα, να θίξει τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν το 19ο αιώνα, κατακρίνοντας παράλληλα την κοινωνία για την αδυναμία αντιμετώπισής τους.Σε όλο το μυθιστόρημα, οι ήρωες του βιβλίου που σκιαγραφούνται πειστικά, οι τοποθεσίες συγκρίνονται και αντιπαραβάλλονται.Το έργο ξεχωρίζει για την ερμηνεία της Γαλλικής Επανάστασης και της αδικίας γενικότερα. Αφενός δείχνει ότι στο παλιό καθεστώς οι φτωχοί, που ήταν η πλειονότητα του πληθυσμού, είχαν ελάχιστη αξία και οι ευγενείς τους κακοποιούσαν ανενόχλητοι. Αφετέρου αποκαλύπτει πως η Επανάσταση, παρότι αναπόφευκτη και ωφέλιμη από την άποψη ότι διέλυσε τις αυταρχικές δομές, με την ισοπεδωτική λογική της έγινε εξίσου άδικη με το καθεστώς που ανέτρεψε. Ο ταξικός πόλεμος και η έλλειψη διάκρισης των πράξεων των ανθρώπων είχαν ως αποτέλεσμα να στέλνονται στην γκιλοτίνα αθώοι και ένοχοι με μοναδικό κριτήριο την περιουσία και την καταγωγή τους.Υπάρχει λοιπόν λύση στο θεμελιώδες πρόβλημα της κοινωνικής αδικίας; Όπως ο Ουγκώ στους Άθλιους έτσι και ο Ντίκενς απαντάει θετικά, μέσα από το προσωπικό παράδειγμα ενός από τους χαρακτήρες που πλάθει. Βέβαια, ο δρόμος που φωτίζεται στο συγκλονιστικό φινάλε του έργου είναι πολύ στενός. Είναι όμως ο μοναδικός που βγάζει από την καταπίεση της φεουδαρχίας χωρίς να περνάει από τη φρίκη της γκιλοτίνας.