She's The Man

Μια κοπέλα, η Viola Hastings συμμετέχει στη γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα της, όμως η ομάδα του σχολείου τους ακυρώνεται. Έτσι αποφασίζει να μιμηθεί τον δίδυμο αδελφό της Σεμπάστιαν για να παίξει στην ομάδα ποδοσφαίρου των αγοριών, δίνοντας ένα μάθημα στο σχολείο της. Όμως η νέα της ζωή ως αγόρι θα αποδειχτεί πιο δύσκολη από ό,τι νόμιζε!

Κωμωδία παραγωγής 2006

1915

 Η ταινία 1915 είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ  που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Garin Hovannisian και ο Alec Mouhibian.Ο τίτλος αναφέρεται στην Γενοκτονία σε βάρος  των Αρμενίων που έγινε κατά την διάρκεια του Α Παγκοσμίου πολέμου και άφησε πίσω 1,5 εκατομμύρια νεκρούς.Ως  έναρξη της γενοκτονίας συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915.

 Η υπόθεση : 

 

Ακριβώς  100 χρόνια  μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων   ένας μυστηριώδης σκηνοθέτης  (Simon Abkarian) διοργανώνει μια παράσταση στο Θέατρο του Λος Άντζελες για να τιμήσουν τα θύματα αυτής της τραγωδίας επειδή το φρικαλέο αυτό  έγκλημα έχει ξεχαστεί  για έναν ολόκληρο αιώνα και παράλληλα  δεν έχει γίνει ανάληψη ευθυνών από την τουρκική κυβέρνηση. Λόγω του αμφιλεγόμενου θέματος της παράστασης, οι διαδηλωτές συγκεντρώνονται  γύρω από το θέατρο και  ενώ την ίδια στιγμή μια σειρά από παράξενα ατυχήματα σκορπούν τον πανικό  στους παραγωγούς (Jim Piddock) και  στους  αρμόδιους φορείς (Angela Sarafyan, Sam Page, Νικολάι Κίνσκι).Οσο όμως η κατάσταση κλιμακώνεται  ο θεατής αντιλαμβάνεται ότι η αποστολή του σκηνοθέτη είναι βαθύτατα επικίνδυνη, και τα φαντάσματα του παρελθόντος είναι παντού προκειμένου να ξαναζωντανέψουν οι ψυχές των νεκρώνκαι να τους αποδωθεί δικαιοσύνη.

Άλκη Ζέη: Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο

Μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε για να γράψω την ιστορία της ζωής μου. 

Στο μυθιστόρημα μπορείς να λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς τους ήρωές σου όπως θέλεις, να τους βάζεις να λένε ό,τι σκέφτεσαι εσύ. Όταν όμως τα πρόσωπα είναι αληθινά, δεν γίνεται ούτε τοσοδά να λαθέψεις, μια και κανείς τους δεν μπορεί πια να σε επιβεβαιώσει ή να σε διαψεύσει. Ευτυχώς που υπάρχει η αδελφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη και η ζωή της μπλέκεται με τη δική μου. Μόλις διάβασε αυτά που έγραψα μου είπε:

«Έτσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε».
«Τώρα» της λέω, «που ξαναθυμήθηκες την ιστορία μας θα ‘θελες να είχαμε ζήσει μια άλλη ζωή;»
«Με τίποτα» μου αποκρίθηκε αυθόρμητα.
«Με τίποτα» συμπλήρωσα κι εγώ.

 Η άποψή μας : 

Ένα βιβλίο στις σελίδες του οποίου μια πλειάδα προσωπικοτήτων περνά και φωτίζεται μέσα από τις αναμνήσεις της ίδιας. Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου, ο Βεάκης, ο Γκάτσος, ο Εμπειρίκος , η Ζωρζ Σαρή, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Κώστας Αξελός, η Μελίνα Μερκούρη , ο θείος Πλάτωνας και η Διδώ Σωτηρίου, ο Εμπειρίκος, ο Πλωρίτης, ο Χατζιδάκις και ο Κουν είναι μερικές από τις εμβληματικές προσωπικότητες της εποχής που διαμόρφωσαν πολιτισμικά τη μεταπολεμική Ελλάδα και η συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει μέσα από τις κοινές τους μνήμες για όλα όσα διαμόρφωσαν τις προσωπικότητες αυτές στα νεανικά τους χρόνια και παράλληλα όλα όσα διαμόρφωσαν τον πνευματικό κόσμο αυτού του τόπου.Μια αφήγηση που ξετυλίγεται σαν μια προσωπική πρωτοπρόσωπη εξομολόγηση κι εξιστορεί με την ίδια ενάργεια τόσο την προσωπική ιστορία ζωής της Άλκης Ζέη όσο και την πολιτική της ίδιας της χώρας. Ιστορίες που συχνά εμπλέκονται σε μεγάλο βαθμό και η συγγραφέας τις αφηγείται σαν να βρίσκεται καθισμένη στο σαλόνι της αναπαυτικά και μονολογεί.Με μια νεανική νότα και  κινηματογραφική ζωντάνια, περιγράφει  μια ιστορία ζωής από εκείνες που πολλοί θα ήθελαν να είχαν ζήσει, με εμπειρίες που ποτέ δεν σκέφτηκε ότι δεν θα ήθελε να είχε βιώσει. Άλλωστε η ίδια κλείνει το οπισθόφυλλο του βιβλίου της λέγοντας:

«Ευτυχώς που υπάρχει η αδελφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη και η ζωή της μπλέκεται με τη δική μου. Μόλις διάβασε αυτά που έγραψα μου είπε: «Έτσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε». «Τώρα» της λέω, «που ξαναθυμήθηκες την ιστορία μας θα ‘θελες να είχαμε ζήσει μια άλλη ζωή;» «Με τίποτα» μου αποκρίθηκε αυθόρμητα. «Με τίποτα» συμπλήρωσα κι εγώ».

Άλκη Ζέη : Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της

«Μα δεν πήρες είδηση τίποτα;» «Όχι, Φάρμουρ,τίποτα.»

Η Κωνσταντίνα, όταν μετακόμισε με τους γονείς της στη Γερμανία, ήταν τόσο ευτυχισμένη με την καινούρια της ζωή, που ποτέ δεν της πέρασε από τον νου πως μια μέρα θα άλλαζαν όλα. Καταπληκτικό σχολείο, νέοι φίλοι, βόλτες και ζεστή σοκολάτα τα απογεύματα με τον μπαμπά, παγοδρόμιο. Ώσπου μια μέρα της το ανακοίνωσαν: οι γονείς της θα χώριζαν τελεσίδικα και ήταν καλό γι’ αυτήν να επέστρεφε στην Ελλάδα όπου θα έμενε για λίγο καιρό με τη γιαγιά της, τη Φάρμουρ. Όχι, δεν ήταν αυτό το πραγματικό όνομα της κυρίας Ισμήνης: Φάρμουρ, τη φώναζε η Κωνσταντίνα στα σουηδικά.Μα πώς γκρεμίστηκαν όλα; Χωρίς δικό της μεγάλο χώρο, χωρίς πουπουλένιο πάπλωμα, χωρίς δικό της γραφείο, χωρίς κλειδιά δεν μπορεί να αντέξει άλλο την γκρίνια της γιαγιάς της και έχει βαρεθεί να ακούει ξανά και ξανά τις ιστορίες που της διηγείται μαζί με τις τρεις αχώριστες φίλες της για την Κατοχή και την Αντίσταση. Εκείνη ποιος θα την καταλάβει;Ας είναι καλά ο Λουμίνης, ένα μεγαλύτερο αγόρι από το νέο της σχολείο, και το θαυματουργό γαλάζιο χαπάκι που την κάνει να τα ξεχνάει όλα και να μην τη νοιάζει τίποτα: ούτε ο χωρισμός των γονιών της και οι καινούριες τους οικογένειες ούτε η δύσκολη συμβίωση με τη γιαγιά της. Και μετά όμως τι; Ακόμα ένα χαπάκι κι άλλο ένα κι άλλο ένα… και η Κωνσταντίνα μια στα ουράνια και μια στον γκρεμό, στο δικό της σύμπαν όπου κυριαρχεί το ψέμα, παγιδευμένη στις αράχνες της να παλεύει με χέρια και με πόδια να ξεμπλεχτεί και να μην μπορεί. Ή μήπως μπορεί;

Η γνώμη μας : 

Η «Κωνσταντίνα και οι αράχνες της» είναι ένα σύγχρονο και εξαιρετικά ισορροπημένο κοινωνικό μυθιστόρημα, με πρωταγωνίστρια μια δεκατριάχρονη που δοκιμάζεται σ' ένα οδυνηρό ταξίδι αυτογνωσίας, όταν καλείται να μπει στο πετσί των σοβαρών οικογενειακών και προσωπικών της προβλημάτων.Παιδί ελλήνων δασκάλων, που ζουν και εργάζονται στη Γερμανία, η Κωνσταντίνα λατρεύει το σχολείο στο Ααχεν και χαίρεται και την παραμικρή στιγμή της καθημερινότητάς της. Τα πράγματα, ωστόσο, στη σχέση των γονιών της δεν πάνε καλά και σύντομα έρχονται ο χωρισμός κι ένας καινούριος συζυγικός βίος για τον καθένα. Το κορίτσι υποχρεώνεται, έτσι, να επιστρέψει στην Αθήνα και να συγκατοικήσει με τη γιαγιά του, η οποία το μόνο που κάνει είναι να το μπουκώνει με αφηγήσεις για το έπος της Αριστεράς, στην Αντίσταση και στον Εμφύλιο.Μακριά από τη μάνα της και τον πατέρα της και με μια αυταρχική και εντελώς αδιάφορη γιαγιά, η Κωνσταντίνα θα πέσει πάνω στον πειρασμό των ναρκωτικών και συνειδητά (με όση συνείδηση συμβαίνουν αυτά) δεν θα τον αποφύγει: λίγες, έστω, ώρες ευδιαθεσίας και αυτοπεποίθησης είναι προτιμότερες από τη μόνιμη, απαρασάλευτη εικόνα ενός διαλυμένου σπιτικού και μιας μοναχικής, βυθισμένης στην απραξία, ζωής. Κι όταν η ιστορία με τα ναρκωτικά ανεβαίνει στην επιφάνεια, και η γιαγιά κατεβαίνει (θέλει δεν θέλει) από τον ιδεοληπτικό της τροχό, η Κωνσταντίνα μοιάζει επιτέλους να γλιτώνει τον κίνδυνο: μαθαίνοντας, ωστόσο, όχι να παρακάμπτει, αλλά να αντιμετωπίζει κατάματα τις δυσκολίες της.Εστιάζοντας, αποκλειστικά, στον λόγο του δεκατριάχρονου κοριτσιού την αφήγησή της, η Ζέη κατορθώνει να εκτείνει την εμβέλειά της πολύ πέραν των όσων είναι το ίδιο σε θέση να γνωρίζει. Και τούτο, χάρη στον προσεκτικά οργανωμένο σχεδιασμό της δράσης, αλλά και στη βήμα προς βήμα ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των ηρώων. Κι ας προσθέσω εδώ πως ενώ το βιβλίο δεν κρύβει τον παιδαγωγικό του χαρακτήρα (προσπάθεια εντοπισμού και υπέρβασης ενός  κοινωνικού ζητήματος), κανένα ίχνος διδακτισμού και χρηστομάθειας δεν επιβαρύνει τον κόσμο του. Με ζωηρά αφηγηματικά πρόσωπα,  δόσεις χιούμορ και πλήρη οικονομία δυνάμεων, η Ζέη δημιουργεί ένα ολοκληρωμένο  μυθιστόρημα.

Επίσκεψη στο Ιστορικό Αρχείο Πειραιά

Τον Οκτώβριο (16-10-15) επισκεφθήκαμε το Ιστορικό Αρχείο με τις καθηγήτριές μας κ. Αραθύμου Κ. και κ. Κύρου Β. στο πλαίσιο της Ερευνητικής Εργασίας (project) με θέμα την ιστορία του Πειραιά. Στο ζεστό και φιλόξενο χώρο του Ιστορικού Αρχείου, ανατρέξαμε σε έγγραφα, χάρτες, εφημερίδες και εγκυκλοπαίδειες αναζητώντας την ταυτότητα  της πόλης μας.

Αν Μείνω...

Η δεκαεφτάχρονη Μία βρίσκεται αντιμέτωπη με μερικές δύσκολες επιλογές. Να μείνει πιστή στην πρώτη της αγάπη, τη μουσική, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα χάσει το αγόρι της και θα αφήσει πίσω της την οικογένεια και τους φίλους της; Τότε, ένα πρωί του Φεβρουαρίου, ενώ η Μία πηγαίνει μια βόλτα με το αυτοκίνητο μαζί με την οικογένειά της, σε μια στιγμή όλα αλλάζουν. Ξαφνικά όλες οι επιλογές χάνονται, εκτός από μία. Κι αυτή είναι η μόνη που έχει σημασία. Το "Αν μείνω" είναι μια συγκινητική ταινία σχετικά με τη δύναμη της αγάπης, την πραγματική σημασία της οικογένειας και τις αποφάσεις που όλοι παίρνουμε στη ζωή μας. 

Φεγγάρι στον Τοίχο, C. CROWLEY

Το σχολείο τελείωσε και η Λούσι ξέρει τον τέλειο τρόπο για να γιορτάσει: απόψε θέλει να βρει τον Σάντοου, το μυστηριώδες αγόρι που κάνει γκραφίτι στους τοίχους της πόλης. Είναι σίγουρα κάπου εκεί έξω κι απλώνει τα χρώματα του. Όταν ο Έντ, ένας τύπος από την παρέα, που η Λούσι αποφεύγει τον τελευταίο καιρό μετά το ατυχές ραντεβού τους, της λέει ότι ξέρει που να βρει τον Σάντοου και τον Ποιητή που συμπληρώνει τα γκραφίτι με τα ποιήματά του, όλη η παρέα αποφασίζει να ξεκινήσει μια νυχτερινή αναζήτηση στους δρόμους της πόλης. Η Λούσι έχει τουλάχιστον επτά ώρες πριν το ξημέρωμα, μέχρι να βρει αυτό που θέλει.

(Εφηβική Λογοτεχνία)

28 Ιανουαρίου: Ευρωπαϊκή Ημέρα Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων

 

Η Ευρωπαϊκή Ημέρα Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 28 Ιανουαρίου, με πρωτοβουλία του Συμβουλίου της Ευρώπης και την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σκοπός της είναι η ενημέρωση του ευρωπαίου πολίτη για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα, όπως είναι τα προσωπικά δεδομένα, τα οποία στην εποχή των υπολογιστών και του ίντερνετ αμφισβητούνται και ακυρώνονται, όχι μόνο από κρατικές υπηρεσίες, αλλά και από ιδιωτικούς φορείς. Τα προσωπικά δεδομένα αποτελούν προϋπόθεση για την άσκηση άλλων θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως της ελευθερίας του λόγου και της συνείδησης.

Δεδομένα Προσωπικού Χαρακτήρα είναι κάθε πληροφορία που αναφέρεται και περιγράφει ένα άτομο, όπως: στοιχεία αναγνώρισης (ονοματεπώνυμο, ηλικία, κατοικία, επάγγελμα, οικογενειακή κατάσταση κλπ), φυσικά χαρακτηριστικά, εκπαίδευση, εργασία (προϋπηρεσία, εργασιακή συμπεριφορά κλπ), οικονομική κατάσταση (έσοδα, περιουσιακά στοιχεία, οικονομική συμπεριφορά), ενδιαφέροντα, δραστηριότητες, συνήθειες.

Αρμόδια για την προστασία τους στην Ελλάδα είναι η συνταγματικώς κατοχυρωμένη Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/177#ixzz3yYGyoVjg

Οπτικοποίηση στίχου από το ποίημα ''Ελεύθεροι Πολιορκημένοι'' του Διονύσιου Σολωμού.

Ε. Ισμαήλ, Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία

Η δεκαεπτάχρονη Τζένα βιώνει δύσκολα την εφηβεία της. Οι καθημερινές εντάσεις μέσα στην οικογένεια, τα προβλήματα στο σχολείο, η αποκάλυψη της υιοθεσίας της και μια σειρά από συγκλονιστικά γεγονότα την οδηγούν σε ένα δρόμο καταστροφικό. Πολλά πρόσωπα περνούν από τη ζωή της και αφήνουν τα ίχνη τους. Το πιο βαθύ σημάδι όμως θα το αφήσει ο Νίκολας, ο μεγάλος της έρωτας. Θα έρθει ωστόσο η στιγμή που θα πρέπει να κάνει τις επιλογές της, όσο δύσκολες κι αν είναι αυτές. Να αφήσει τον εαυτό της να καταστραφεί ή να προσπαθήσει να στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις και να σωθεί όσο είναι καιρός; Και όταν μέσα σε όλη την προσπάθεια αναγκαστεί να αντιμετωπίσει μια ξαφνική απώλεια, θα καταφέρει να φανεί αρκετά δυνατή ώστε να μην οδηγηθεί ξανά σε δρόμους χωρίς γυρισμό;

27 Ιανουαρίου : Διεθνής ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφάσισε στις 2 Νοεμβρίου 2005 να ανακηρύξει την 27η Ιανουαρίου Διεθνή Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ημερομηνία επιλέχθηκε, επειδή στις 27 Ιανουαρίου 1945 τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς - Μπίρκεναου στην Πολωνία.

Το σχέδιο της απόφασης αυτής, που υποβλήθηκε από το Ισραήλ και υποστηρίχθηκε από 89 χώρες, «καλεί τα κράτη - μέλη να επεξεργαστούν προγράμματα εκπαίδευσης που θα μεταδώσουν στις μελλοντικές γενεές τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος και να βοηθήσουν να προλαμβάνονται πράξεις γενοκτονίας»

.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/130#ixzz3ySTFD4DS

Η περιφραστική πέτρα - Κική Δημουλά , Άνεμος

Μίλα.
Πες κάτι, οτιδήποτε .
Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
Διάλεξε έστω κάποια λέξη,
που να σε δένει πιο σφιχτά
με την αοριστία.
Πες:
«άδικα»,
«δέντρο»,
«γυμνό».
Πες:
«θα δούμε»,
«αστάθμητο»,
«βάρος».
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται
μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου.

Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε εμείς
αρχίζει η θάλασσα.
Πες κάτι.
Πες «κύμα», που δεν στέκεται.
Πες «βάρκα», που βουλιάζει
αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.
Πες «στιγμή»,
που φωνάζει βοήθεια ότι πνίγεται,
μην τη σώζεις,
πες
«δεν άκουσα».

Μίλα.
Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,
έχουν τους ανταγωνισμούς:
αν κάποια απ’ αυτές σε αιχμαλωτίσει,
σ’ ελευθερώνει άλλη.
Τράβα μία λέξη απ’ τη νύχτα στην τύχη.
Ολόκληρη νύχτα στην τύχη
Μη λες «ολόκληρη»,
πες «ελάχιστη»,
που σ’ αφήνει να φύγεις.
Ελάχιστη
αίσθηση,
λύπη
ολόκληρη
δική μου .
Ολόκληρη νύχτα.

Μίλα.
Πες «αστέρι», που σβήνει.
Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.
Πες «πέτρα»,
που είναι άσπαστη λέξη.
Έτσι, ίσα ίσα,
να βάλω έναν τίτλο
σ’ αυτή τη βόλτα την παραθαλάσσια.

Κική Δημουλά
Από τη συλλογή Το Λίγο του κόσμου, 1971

Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός Ποίησης και Διηγήματος - Π.Ε.Λ - 31 Μαρτίου 2016

Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) προκηρύσσει τον 18ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό 2016.

ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ 

1) Ο διαγωνισμός περιλαμβάνει δύο είδη του λόγου: Ποίημα και Διήγημα. 

2) Τα ποιήματα δεν πρέπει να υπερβαίνουν τουs 30 στίχους και τα διηγήματα τις 6 σελίδες. Το μέγεθος των χαρακτήρων θα είναι σε όλα 14.

3) Δικαίωμα συμμετοχήs έχουν μαθητές και μαθήτριες της Γ' τάξεως Γυμνασίου και όλων των τάξεων Λυκείου και Τ.Ε.Ε., ηλικίας μέχρι και 20 ετών, με ένα μόνο ποίημα ή διήγημα.

4) Ο ίδιος διαγωνιζόμενος έχει δικαίωμα συμμετοχής και στις δύο κατηγορίες ταυτόχρονα, αρκεί να πληροί τους απαραίτητους όρους συμμετοχής για έκαστο είδος. 

5) Δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχήs στην κάθε κατηγορία όσοι πήραν Α' Βραβείο σ’ αυτήν στο διαγωνισμό των δύο προηγουμένων ετών 2013 και 2014. 

6) Το θέμα του διαγωνισμού είναι ελεύθερο. Συλλογικά γραμμένα έργα θα αποκλείονται. 

7) Κάθε έργο υποβάλλεται σε πέντε (5) δακτυλογραφημένα αντίτυπα (από υπολογιστή), με το ψευδώνυμο του συμμετέχοντα στο πάνω δεξιό μέρος της σελίδαs. 

8) Το ψευδώνυμο που θα χρησιμοποιήσει ο κάθε μαθητής πρέπει να είναι μονολεκτικό και γραμμένο ελληνικά. π.χ. Νεφέλη, Δαναόs, Άστρο, Αγέρι, Δανάη, κ.α. 

Το πραγματικό ονοματεπώνυμο του μαθητή, η διεύθυνση κατοικίαs του, το τηλέφωνό του (σταθερό και κινητό),e-mail, καθώς και τα πλήρη στοιχεία του σχολείου του, πρέπει να βρίσκονται σε κλεισμένο μικρότερο φάκελο που εξωτερικά θα έχει μόνο το ψευδώνυμό του και τον τίτλο του έργου του. 

Τα κείμενα πρέπει να αποστέλλονται μέσα σε απλούs φακέλουs από τις Διευθύνσεις των Γυμνασίων ή Λυκείων (Γενικών και Τεχνικών) ή απευθείας από τους μαθητές (όχι συστημένα), έως τις 31 Μαρτίου του 2016, στη διεύθυνση: Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, οδόs Γερανίου 41 (2ος όροφοs), Τ.Κ. 10431 Αθήνα (τηλ. 210 3302550), υποχρεωτικά με την ένδειξη « Για τον μαθητικό διαγωνισμό ποίησης» ή «Για τον μαθητικό διαγωνισμό διηγήματος» 

Στη θέση του αποστολέα να σημειωθεί μόνο το ψευδώνυμο. 

9) Σε περίπτωση που ένας διαγωνιζόμενος λάβει μέρος και στα δύο είδη, μπορεί τους φακέλλους με το κάθε είδος και τις σχετικές ενδείξεις (που ο καθένας τους όμως θα περιέχει ξεχωριστό κλειστό φάκελλο προσωπικών στοιχείων του μαθητή) να τους τοποθετήσει μέσα σε μεγαλύτερο, ο οποίος πρέπει να αναγράφει : «Για τον μαθητικό διαγωνισμό ποίησης και διηγήματος», εάν θέλει να ταχυδρομήσει έναν μόνο φάκελο.

Τελευταία ημερομηνία αποστολής των έργων ορίζεται, ως και παραπάνω αναγράφεται, η 31η Μαρτίου 2016 (σφραγίδα ταχυδρομείου).

Οι διακριθέντες θα ειδοποιηθούν έγκαιρα για την τελετή βράβευσης, η ημερομηνία της οποίας θα κοινοποιηθεί με νεότερη ανακοίνωσή μας. 

Από τους διαγωνιζόμενους πρέπει να πληρούνται οι ανωτέρω όροι του διαγωνισμού, άλλως θα αποκλείονται.

Τα αποσταλέντα έργα δεν επιστρέφονται, ενώ τα μη διακριθέντα θα καταστραφούν μαζί με τα προσωπικά στοιχεία των διαγωνισθέντων.

                Ο Πρόεδρος                           Ο Γενικός Γραμματέας

                Τάσος Λέρτας                        Ηλίας Παπακωνσταντίνου

''Ένας άλλος κόσμος'' του Χρ. Παπακαλιάτη

Πρόκειται για μια ερωτική τριλογία με κοινό φινάλε, η οποία ξεδιπλώνεται στην Ελλάδα του σήμερα. Τρεις ιστορίες που ενώνουν Έλληνες και ξένους πολίτες. Τρεις ιστορίες που φέρνουν κοντά δύο διαφορετικούς κόσμους, σε μια Ελλάδα που αλλάζει. Διαφορετικές οπτικές, από διαφορετικές γενιές, πάνω σε θέματα όπως το μεταναστευτικό, το εργασιακό, αλλά και τη δεύτερη ευκαιρία που οι ήρωες επιζητούν, με όχημα τον έρωτα. Τρεις γενιές Ελλήνων που πολεμούν να αντέξουν μια σκληρή πραγματικότητα και ξεφεύγουν μέσα από έναν δυνατό έρωτα. Τρεις γενιές ξένων πολιτών που βρίσκονται στη χώρα μας και ερωτεύονται Έλληνες στη δυσκολότερη περίοδο. 
Ο Φάρις είναι ένας Σύριος μετανάστης που σώζει τη φοιτήτρια Δανάη από μια ληστεία. Ο 40άρης Γιώργος, στέλεχος μεγάλης εταιρείας, βρίσκεται εγκλωβισμένος σε έναν προβληματικό γάμο, γνωρίζεται με τη Σουηδέζα Ελίζ. Η νοικοκυρά Μαρία γνωρίζει έξω από το σούπερ μάρκετ τον Σεμπάστιαν, έναν Γερμανό που εργάζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Την ίδια στιγμή, ο χρεοκοπημένος Αντώνης έχει παραδοθεί στο τυφλό ρατσιστικό μίσος.Κάθε ιστορία έχει τον τίτλο της. Κάθε ιστορία έχει τη δική της ματιά, το δικό της δίλημμα και τη δική της ανατροπή έως ότου ενωθούν σε μια ενιαία πλοκή. Μύθοι και πραγματικότητα χτίζονται και γκρεμίζονται πότε γλυκά, πότε βίαια. "Ένας άλλος κόσμος": μία σύγχρονη ερωτική τριλογία σε μία Ελλάδα που αλλάζει.

Η άποψή μας:

Η δεύτερη ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη με τίτλο ''Ένας άλλος κόσμος'' έχει εντυπωσιάσει κοινό και κριτικούς και όχι αδίκως. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης ως σκηνοθέτης,σεναριογράφος και ηθοποιός πλαισιωμένος από μια πλειάδα καταξιωμένων ηθοποιών της Ελλάδας και του εξωτερικού (Μαρία Καβογιάννη, Μηνάς Χατζησάββας, J.K Simmons, Ταουφίκ Μπαρχόμ, Νίκη Βακάλη, Andrea Osvart ) καταφέρνει να παραθέσει με απόλυτα ρεαλιστικό τρόπο την καθημερινότητα των Ελλήνων και των ξένων πολιτών που ζουν στην χώρα μας. Μέσα από τρεις διαφορετικές ιστορίες που έχουν ως κοινό τους άξονα τον έρωτα,το πάθος για την ζωή και την αγάπη ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί σε μεγάλο βαθμό με τους ήρωες και τις αντιδράσεις τους. Παρόλα αυτά θα πρέπει να διευκρινιστεί το γεγονός ότι δεν πρόκειται για μια ρομαντική ταινία όπου οι δύο πρωταγωνιστές αγαπιούνται και στο τέλος καταλήγουν μαζί αγναντεύοντας το ηλιοβασίλεμα. 
Η εν λόγω ταινία κατατάσσεται στο δραματικό είδος  αφού  η οικονομική και ηθική κρίση που κυριαρχεί φαίνεται να καθοδηγεί τις πράξεις των ηρώων έστω και αν αυτό συμβαίνει υποσυνείδητα. Κοινωνικά θέματα όπως ο ρατσισμός,η ξενοφοβία,η ανεργία, που απασχολούν την σύγχρονη ελληνική κοινωνία θίγονται με έξυπνο τρόπο χωρίς να κουράζουν τον θεατή. Τα έμμεσα μηνύματα  που προβάλλονται «Μην μπερδεύεις τη γερμανική πολιτική με το γερμανικό λαό», «Politics are bad... Many lies» ) δίνουν στον θεατή τη δυνατότητα να προβληματιστεί και να συνειδητοποιήσει με ίσως σκληρό τρόπο -μερικές φορές- την πραγματικότητα. Ελαφρώς πολιτικοποιημένος και αφήνοντας κοινωνικές αιχμές ο Παπακαλιάτης με την βοήθεια του κινηματογραφικού του φακού πετυχαίνει  πιστά τον αντικατοπτρισμό της κοινωνίας μας. Επιπροσθέτως, έννοιες όπως αυτές του ρατσισμού και της ξενοφοβίας που αντιπροσωπεύουν ένα ποσοστό του κράτους παρουσιάζονται μέσα  από τον τραγικό ρόλο του Μηνά Χατζησάββα (Αντώνη) χωρίς την παραμικρή εξιδανίκευση και ωραιοποίηση. Επίσης, θεωρώ ότι η ταινία δίνει την ευκαιρία να αναθεωρήσουμε και να αναδιατυπώσουμε τις απόψεις για κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα ή ακόμα και για μιά κοινωνική ομάδα.Ας μην ξεχνάμε ότι γίνεται αναφορά και στο μεταναστευτικό θέμα που τον τελευταίο καιρό απασχολεί έντονα την χώρα μας -και όχι μόνο- λόγω των μεγάλων μεταναστευτικών ρευμάτων που εισέρχονται άτυπα προκειμένου να αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες επιβίωσης.Εν κατακλείδι,θεωρώ ότι αν κάποιος θέλει να διαθέσει λίγο ποιοτικό χρόνο και να τον αξιοποιήσει δημιουργικά μια καλή επιλογή  θεωρώ ότι είναι η  συγκεκριμένη ταινία διότι αφενός  δεν περιορίζεται μόνο στην ψυχαγωγία των θεατών αλλά αφετέρου έχει ως απώτερο σκοπό τον προβληματισμό  του ανθρώπινου εγκεφάλου μέσω των διαφόρων και ποικίλων ερεθισμάτων. 
Αν λοιπόν θέλετε να περάσετε ένα όμορφο απόγευμα αξίζει να δείτε αυτήν την αξιόλογη κατά την γνώμη μου ταινία, διότι ο Ένας άλλος κόσμος σε κάνει να αναρωτηθείς αν πραγματικά μπορείς με την δύναμη του έρωτα να δημιουργήσεις έναν άλλον έναν διαφορετικό κόσμο που όλοι και όλα θα έχουν ως κινητήριο δύναμη την αγάπη την οποία θα την μοιράζουν απλόχερα στους συνανθρώπους τους χωρίς διακρίσεις οποιουδήποτε είδους και αν είναι αυτές.  

Ας ενστερνιστούμε λοιπόν τις απόψεις περί ειρήνης,ισότητας και αδελφοσύνης και ας προσπαθήσουμε να φτιάξουμε όλοι μαζί βάζοντας ο καθένας το δικό του λιθαράκι -όσο μικρό ή και μεγάλο είναι αυτό- την δημιουργία ενός άλλου καλύτερου κόσμου!!!

Καλή εβδομάδα (η τελευταία του Ιανουαρίου)...

Καλή εβδομάδα με την ανάμνηση των σελίδων κάποιου...παλιού αναγνωστικού! 

25 Ιανουαρίου : Παγκόσμια ημέρα κατά της λέπρας

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λέπρας γιορτάζεται κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του Ιανουαρίου με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης κατά της Λέπρας (ILEP) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με στόχο την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας για την ασθένεια της λέπρας, που πλήττει 3 εκατομμύρια ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο.

Η Λέπρα είναι μια μεταδοτική λοιμώδης πάθηση, γνωστή από την αρχαιότητα με τα ονόματα «λεύκη» και «ελεφαντίαση». Προκαλείται από το μυκοβακτηρίδιο «Mycobacterium leprae», που απομονώθηκε από τον νορβηγό γιατρό Γκέρχαρντ Χάνσεν.

Παλαιότερα ήταν ανίατη αρρώστια και οι λεπροί απομονώνονταν υποχρεωτικά σε ορισμένες περιοχές (Σπιναλόγκα κλπ). Σήμερα θεωρείται ιάσιμη. Η λέπρα πλήττει τις αναπτυσσόμενες χώρες και κυρίως την Ινδία, ενώ στην Ελλάδα έχει εξαλειφθεί.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/23#ixzz3yCOp1q7G

"Billy Eliot the musical"

Τα Αθηναϊκά Θέατρα φέτος  από τον Οκτώβριο έως τον Ιανουάριο παρουσίασαν την υπερπαραγωγή «Billy Elliot The Musical», ένα έργο του Lee Hall, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη και με την πρωτότυπη μουσική του Elton John στο θέατρο Παλλάς. Στη φημισμένη παράσταση πρωταγωνιστούν σπουδαίοι ηθοποιοί : Αιμίλιος Χειλάκης, Αθηνά Μαξίμου, Αποστόλης Τότσικας, Νίκη Παλληκαράκη, Γιώργος Ψυχογιός και Τιτίκα Στασινοπούλου μαζί με τρία ταλαντούχα αγόρια, τρεις διανομές που ενθουσίασαν το ελληνικό κοινό στο ρόλο του Μπίλυ Έλιοτ.

Ο πολυμελής αυτός θίασος της παράστασης του Μπίλυ Έλιοτ συναντήθηκε  στη σκηνή του θεάτρου Παλλάς για να μας διηγηθεί την ιστορία ενός εντεκάχρονου αγοριού που μέσα σε μια κοινωνία κατάρρευσης από την οικονομική κρίση, ζητάει να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα επί σκηνής. Το έργο ξεκινά περίπου το 1984 όταν η τότε πρωθυπουργός της Αγγλίας Μάργκαρετ Θάτσερ κλείνει τα ορυχεία και οι ανθρακωρύχοι ξεκινούν απεργία διαρκείας. Ο μικρός Μπίλυ το σκάει από το μάθημα του μποξ για να ανακαλύψει τυχαία σε μια αίθουσα μπαλέτου το πάθος του για το χορό, ένα πάθος που θα ηλεκτρίσει την οικογένειά του, την κοινότητα ολόκληρη και θα αλλάξει τη ζωή του για πάντα.

Μία παράσταση πιο επίκαιρη από ποτέ, μέσα από την οποία θα μπορούσαν να βρεθούν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την Ελλάδα του σήμερα. Τα προβλήματα των ανθρακωρύχων της τότε Αγγλίας παραλληλίζονται με τα προβλήματα των μεταλλωρύχων στις Σκουριές, την οικονομική κρίση, την ανεργία και την αβεβαιότητα για το αύριο. Ο Έλιοτ είναι ένας μαχητής των ονείρων και αποδεικνύει στην εξαιρετική αυτή παράσταση ότι ακόμα κι αν ο κόσμος γύρω μας καταρρέει, όταν υπάρχει πίστη, τίποτα και κανένας δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στα όνειρά μας

Παρ΄όλα αυτά, ο Μπίλυ Ελιοτ είναι ένα μιούζικαλ αισιοδοξίας,  που μέσα από το κάρβουνο, αποκαλύπτεται το πιο λαμπερό διαμάντι και μέσα από την πετρώδη γη ξεπετιέται ένα πανέμορφο λουλούδι. Ένα έργο τρυφερό, που παρά τη σκληρή πραγματικότητα, κάνει τους ανθρώπους να ξεδιπλώσουν τα αληθινά τους αισθήματα και να δώσουν μαθήματα ανθρωπιάς, σεβασμού στη διαφορετικότητα, ελευθερίας έκφρασης, αλληλεγγύης και ελπίδας.

Η εμπειρία του σχολείου μας και οι απόψεις μας :

 Το Ράλλειο Γυμνάσιο Θηλέων Πειραιά με την αρκετά ικανοποιητική συμμετοχή των 200 ατόμων επισκέφτηκε στις 13 Νοεμβρίου το θέατρο Παλλάς προκειμένου να παρακολουθήσει την παράσταση  «Billy Elliot The Musical». Ένα μιούζικαλ με μηνύματα αισιοδοξίας και ελπίδας πιο επίκαιρο από ποτέ στην σύγχρονη Ελλάδα, καθώς και στον υπόλοιπο κόσμο που αντιμετωπίζει με μισαλλοδοξία και επιφυλακτικότητα κάθε τι διαφορετικό. Στην παράσταση, εκτός από την σημασία της διαφορετικότητας, θίγονται θέματα που απασχολούν κάθε κοινωνία και διχάζουν την κοινή γνώμη. Η εκδήλωση της ομοφυλοφιλίας, οι πολύπλοκες σχέσεις που αναπτύσσονται κατά την διάρκεια της προ-εφηβείας, οι στερεοτυπικές αντιλήψεις που αφορούν τις προσωπικές επιλογές και διαχωρίζουν τα φύλα και κατ' επέκταση τα ενδιαφέροντά που θα πρέπει να ακολουθήσει κάποιος, είναι μερικά από τα μηνύματα που μεταδίδει το έργο στους θεατές με έμμεσο τρόπο.
Μια αξέχαστη εμπειρία που δεν περιορίζεται μόνο στην ψυχαγωγία του κοινού, αλλά παράλληλα και στον προβληματισμό του σε θέματα μείζονος σημασίας που αφορούν  την κοινωνία σαν ενιαίο σύνολο και τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά σαν ενεργό μέλος. Θεωρώ ότι μετά το τέλος της παράστασης ο κάθε θεατής θα έχει την ευκαιρία να αξιολογήσει την παράσταση και είναι πολύ πιθανόν να ενστερνιστεί τις απόψεις που υποστηρίζει αξιοποιώντας συγχρόνως και την κριτική του ικανότητα. Ακόμα όμως και αν κάποιος δεν ταυτιστεί πλήρως , πιστεύω πως τουλάχιστον θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις - όσο απλές ή πολύπλοκες είναι αυτές. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί ο καθένας από εμάς να επεξεργάζεται τις πληροφορίες και τα ερεθίσματα που δέχεται με τον ίδιο τρόπο. Τον ίδιο βαθμό δυσκολίας απαιτεί το να αλλάξουμε την κοσμοθεωρία μας, τις αντιλήψεις μας και τον ήδη διαμορφωμένο χαρακτήρα μας, διότι  ακόμα κι αν ζούμε όλοι κάτω από τον ίδιο ουρανό δεν αγναντεύουμε τον ίδιο ορίζοντα. Παρόλα αυτά μια προσπάθεια είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη.

Ας βγάλουμε λοιπόν τις παρωπίδες του δογματισμού και ας αποδεχτούμε την διαφορετικότητα σεβόμενοι πάντα τους συνανθρώπους μας.