5 Έλληνες ποιητές υμνούν τον έμμετρο λόγο

Τη δεύτερη επίσημη μέρα της άνοιξης, ένα διαφορετικό λουλούδι ανθίζει και γιορτάζεται,η ποίηση.Το φθινόπωρο του 1997, ο ποιητής Μιχαήλ Μήτρας πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα και να οριστεί για αυτήν την ημέρα μία ημερομηνία. Έτσι και έγινε. Η 21η Μαρτίου επιλέχθηκε μετά από πρόταση της ποιήτριας Λύντιας Στεφάνου.Ο λόγος; Η 21 Μαρτίου, η ημέρα κατά την οποία παρατηρείται, η εαρινή ισημερία, συνδυάζει το φως και το σκοτάδι, όπως ακριβώς η ποίηση παντρεύει την αισιοδοξία με το πένθος.
 Η ποίηση κοιτάζει μέσα της, στρέφεται στον εαυτό της και γράφει για αυτήν. 

Κωνσταντίνος Καβάφης: Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου

“Τό γήρασμα τοῦ σώματος καί τῆς μορφῆς μου
εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαῖρι.
Δέν ἔχω ἐγκαρτέρησι καμιά.
Εἰς σέ προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάπως ξέρεις ἀπό φάρμακα·
νάρκης τοῦ ἄλγους δοκιμές, ἐν Φαντασίᾳ καί Λόγῳ. 
Εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαῖρι.-
Τά φάρμακά σου φέρε Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάμνουνε - γιά λίγο - νά μή νοιώθεται ἡ πληγή”

Νικηφόρος Βρεττάκος: Αν δε μου 'δινες την ποίηση Κύριε

“Ἂν δὲ μούδινες τὴν ποίηση, Κύριε, δὲ θάχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
Αὐτὰ τὰ χωράφια δὲ θάταν δικά μου.
Ἐνῷ τώρα εὐτύχησα νἄχω μηλιές,
νὰ πετάξουνε κλώνους οἱ πέτρες μου,
νὰ γιομίσουν οἱ φοῦχτες μου ἥλιο,
ἡ ἔρημός μου λαό,
τὰ περιβόλια μου ἀηδόνια”.

 

Γιάννης Ρίτσoς: Το χρέος των ποιητών

“Πολλά ποιήματα είναι ποτάμια.
Άλλα είναι χαμολούλουδα σε βραδινό κάμπο.
Άλλα είναι σαν πέτρες που δε χτίζουν τίποτα.
Πολλοί στίχοι είναι σα στρατιώτες έτοιμοι για τη μάχη.
Άλλοι σα λιποτάχτες κρυμμένοι πίσω απ' τ' ανθισμένα δέντρα.
Άλλοι σαν άγνωστοι στρατιώτες που δεν έχουν πρόσωπο.
Πολλά ποιήματα φωνάζουν δυνατά χωρίς ν' ακούγονται.
Άλλα σωπαίνουνε με σταυρωμένα χέρια
άλλα σταυρώνονται και μιλούν σταυρωμένα.
Πολλοί στίχοι είναι σαν εργαλεία,
εργαλεία σκουριασμένα, ριγμένα στο χώμα
κι άλλα καινούργια που δουλεύουν το χώμα.
Πολλά ποιήματα είναι σαν όπλα
όπλα πεταμένα στο χώμα
κι όπλα στραμμένα στην καρδιά του εχθρού”.

 

Αργύρης Χιόνης: Κουφόν γαρ χρήμα

“Η ποίηση πρέπει να 'ναι
Ένα ζαχαρωμένο βότσαλο
Πάνω που θα 'χεις γλυκαθεί
Να σπας τα δόντια σου”.

 

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου: Η ποίηση δε μας αλλάζει

“Η ποίηση δε μας αλλάζει τη ζωή
το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής
η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει.
Δε σταματά τη σήψη που προχώρησε
δε θεραπεύει τα παλιά μας λάθη
Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση
κάνει πιο δύσκολη την καθημερινή μας πράξη”.