Μολιέρος: ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης

Με αφορμή τον θάνατο του Μολιέρου που ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, διευθυντής θεάτρου και ηθοποιός (Molière, Μολιέρ, κανονικό όνομα: Jean-Baptiste Poquelin, Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν,) σαν σήμερα στις 17 Φεβρουαρίου του ας θυμυθούμε μερικά από την ζωή του. Οι Γάλλοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους, ενώ για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Μπόρεσε και έφερε την κωμωδία σε ίση θέση με την τραγωδία, και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του. Ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασσικισμού.Μια από τις πιο γνωστές στιγμές της ζωής του Μολιέρου είναι και η τελευταία του η οποία έγινε θρύλος. Ο Μολιέρος δεν πέθανε, όπως πιστεύεται, πάνω στη σκηνή. Κατά τη διάρκεια στης παράστασης «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» κατέρρευσε στην σκηνή βήχοντας και αιμορραγώντας και παρά τις πιέσεις του βασιλιά Λουδοβίκου XIV για ξεκούραση, εκείνος συνέχισε να παίζει μέχρι το τέλος του έργου. Ύστερα από αυτό κατέρρευσε ξανά έχοντας μεγαλύτερη αιμορραγία αυτή τη φορά και πέθανε λίγες ώρες αργότερα στο σπίτι του. Ενταφιάστηκε χωρίς χριστιανική κηδεία και όντας ηθοποιός απαγορευόταν εκ νόμου να ταφεί στο ιερό χώμα ενός νεκροταφείου. Η σύζυγός του ζήτησε από το βασιλιά Λουδοβίκο XIV να επιτρέψει μια απλή τελετή αργά τη νύχτα. Εκείνος δέχτηκε και ο Μολιέρος τοποθετήθηκε στο μέρος του νεκροταφείου που προοριζόταν για τα αβάπτιστα βρέφη. Σε εκείνη την μυστική κηδεία παραβρέθηκαν πάνω από 800 άτομα. Το 1792 τα οστά του μεταφέρθηκαν στο μουσείο μνημείων της Γαλλίας και το 1817 μεταφέρθηκαν στο νεκροταφείο Le Père Lachaise. Λέγεται πως τη νύχτα που πέθανε, ο Μολιέρος φορούσε πράσινα ρούχα και έκτοτε υπάρχει η προκατάληψη πως το πράσινο χρώμα φέρνει κακοτυχία στους ηθοποιούς. 

• Αποφθέγματά και φράσεις του Μολιέρου :

«Αν καθένας μας έχει περιβληθεί την ακεραιότητα, αν κάθε ψυχή είναι ακριβοδίκαια,ειλικρινής, ευγενική, οι άλλες αρετές μπορεί και να λείψουν, μιας και ο κύριος σκοπός τους είναι να μας κάνουν ν' αντέξουμε καρτερικά τις αδικίες των συνανθρώπων μας.»
 
«Δεν πεθαίνει κανείς παρά μόνο μια φορά και είναι για τόσο πολύ χρόνο!»
 
«Η αμφιβολία είναι περισσότερο σκληρή απ' την χειρότερη αλήθεια.»

«Η γυναίκα έχει πάντοτε έτοιμη την εκδίκησή της.»

«Θεέ μου, δώσε να μην παντρευτώ ποτέ. Και αν το πράξω τούτο κάποτε, να μην απατηθώ. Κι αν το τελευταίο γίνει, να μην το μάθω. Και αν το μάθω, κάμε ώστε να μη μου καεί καρφί μετά γι' αυτό. »

«Μόνο η τιμιότητα οδηγεί τις γυναίκες στο δρόμο του καθήκοντος και όχι η αυστηρότητα που εμείς δείχνουμε απέναντί τους.»

«Οι άνθρωποι μοιάζουν στις υποσχέσεις τους. Μόνο στις πράξεις τους διαφέρουν.»

«Όσο λιγότερο αξίζει ένα πράγμα, τόσο λιγότερο τολμάει κανείς να ελπίζει.»

«Προτιμώ ένα ελάττωμα που δεν ενοχλεί κανέναν από ένα ανυπόφορο προτέρημα.»

Όσο λιγότερο αξίζουμε μια καλή τύχη, τόσο πιο πολύ ελπίζουμε να έχουμε.

 

 Όσο πιο πολύ αγαπάς κάποιον, τόσο πιο λίγο χρειάζεται να τον κολακεύεις.

 

 Το γράψιμο είναι σαν την πορνεία: Στην αρχή γράφει κανείς για τον εαυτό του. Μετά για τους φίλους και, στο τέλος, για τα λεφτά.

 

 Όταν ξέρει κανείς ν’ ακούει, μιλάει πάντα καλά.

 

 Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε